کی تو را گفتم که کم کن ناز را                  بیشتر کن  جان من   اعجاز را

لرزش  دست   مرا احساس کن                   شیشه ام  را  قاطی  الماس  کن

نازنین  تا  بوسه ام  را   بو کنی                 پشت دست قلب خود را رو کنی

آن شب زیبا که عاشق شد دلم             در نگاهت چون شقایق شد دلم

چون به من آن شب حواست جلب بود    حلقه ای دادی که شکل قلب بود

باز  گل  در  التماسم  پرت  شد               از  نگاه  تو  حواسم  پرت  شد

تو  فرشته  در نگاهت  داشتی                و  خدایی در  دل  من  کاشتی

آن شب آوردم برایت دسته گل                گر چه زلفت کاکلش را بسته گل

بود بر گلبرگهای آن   هجی                    دوستت دارم به لفظ  خارجی

قلب خونین مرا کن زیر و  رو                  تا ببینی جمله ی (ای لاو   یو)I LOVE YOU

گر چه برگ شادی ام پامال توست        نازنینا! چشمهایم مال توست

آن شب زیبای دل دادن گذشت           خواب بودم او ز پیش من گذشت

باز صبح از خواب تنها پاشدم               باز هم با حس خود تنها شدم

باز در صبحی که امیدی نبود                در دلم ایمان به خورشیدی نبود

باز در صبحی که سوسویی نداشت      می دمید اما پرستویی نداشت

باز در صبحی که چشم شب درید          رنگ من از ترس تنهایی پرید

باز در صبحی که لبخندی نداشت          نور  را  آئینه  آوندی  نداشت

باز در صبحی که بد آهنگ بود              یک نفر در انتظار سنگ بود

باز در صبحی که راهی می کشید        یک نفر عکس نگاهی می کشید

باز در صبحی که گل وارونه بود              باغ سینه خالی از بابونه بود

من گل عشقی به بار آورده ام              توی  دستانم  بهار  آورده ام

تو خدایت را به من تحمیل کن               آفتابت را پر از اکلیل کن

بی تو قلبم از  طپش محروم شد          چشم من از واکنش محروم شد

حنجره بی تو فقط دام صداست            شاهد خاموش اعدام صداست

بی تو این دل دم به دم غش میکند       بی تو خود را محو آتش می کند

بی تو لفظ (ای عزیزم)لال شد              مثنوی هم در دل من چال شد

بی تو از گل چشم من منفور گشت        از لطافت شعرهایم دور گشت

بی تو شعر شعله خیزم حذف شد          از لغات من (عزیزم) حذف شد

بی تو یاسی التماسم را ندید              بی تو با گلها تماسم  را ندید

بی تو انگشتر به انگشتم نبود             جز غم  تو بار بر پشتم نبود

بی تو لفظ بوس وحشتناک بود             با همه -جزتو-   حسابم پاک بود

بی تو از آئینه خود را خواستم              هر چه خود را پیش او آراستم

گر چه خود خوار و زمینگیر تو بود          در نگاهش باز تصویر  تو  بود

آن نگاه آسمان سازت کجاست؟              چشمهای شوخ و طنازت کجاست؟........